دکتر فرانک فربدان متخصص ارتودنسی شیراز

دکتر فرانک فربدان متخصص ارتودنسی شیراز

چه زمانی نیاز به درمان ارتودنسی است ؟

دندان های جلو آمده : درمان نه تنها باعث بهبود ظاهر بیمار می شود، بلکه دندان ها را از آسیب محافظت می کند؛ افرادی که دندانهای جلویشان جلو آمده هستند بیشتر احتمال دارد که در ورزش، سقوط و غیره آسیب ببینند.
فضای کم و شلوغی دندان ها : اگر فک بیمار باریک باشد، ممکن است فضای کافی برای تمام دندانها وجود نداشته باشد. در چنین مواردی ارتودنتیست ممکن است مجبور شود یک یا چند دندان را برای باز شدن فضا برای سایر دندان ها حذف کند.
نهفتگی دندان ها : دندان های دائمی از لثه خارج نشده اند و یا تنها قسمتی از آنها از لثه خارج میشود.
دندان های نامتقارن : دندان های بالا و پایین با هم مطابقت نمی کنند، مخصوصا وقتی دهان بسته است، اما دندان ها دیده می شوند.
دیپ بایت (overbite) یا هم پوشانی بیش از حد دندان ها : هنگامی که دندان ها بر هم فشرده می شوند، دندان های بالا بیش از حد بر روی دندان های پایین می نشینند و در موارد شدید، میتواند باعث شود دندان های پایینی به سقف دهان برخورد کنند.
ریورس بایت (reverse bite) : هنگامی که دندان ها بر هم فشرده می شوند، دندان های بالایی روی دندان های پایینی قرار نمیگیرند بلکه به داخل می روند.
اوپن بایت (به هم نرسیدن دندان ها) : وقتی دندان ها به هم فشرده می شوند، فضای بازی بین دندانهای بالا و پایین وجود دارد.
اندر بایت : دندانهای فوقانی بیش از حد به عقب و یا دندان های پایین بیش از حد جلو هستند.
کراس بایت : هنگامی که دندان ها به هم فشرده میشوند، حداقل یکی از دندان های فوقانی به درستی در مقابل دندان های پایینی قرار نمیگیرد؛ آنها بیش از حد نزدیک به گونه یا زبان هستند.
فضای اضافی و فاصله بین دندان ها : شکاف یا فاصله بین دندان وجود دارد، یا به دلیل اینکه دندان افتاده است، یا دندان ها به سادگی دهان را پر نکرده اند (برعکس شلوغی دندان).